Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Res enim concurrent contrariae. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Dicimus aliquem hilare vivere;

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in
rebus humanis, ut reliquas obruat?

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Duo Reges: constructio interrete. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Itaque his sapiens semper vacabit. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?

Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Bork: Stoici scilicet.
Bork: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Bork: An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Ille incendat?: Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Eam stabilem appellas.: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Age sane, inquam.: Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.
Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.